Paweł Czekański

Being locked in quarantine, falling into paranoia, measuring the temperature every now and then, reading news from the world about successive crises, catastrophes, dreaming a vision of the end of the world, death, I decided to make a will. But who will be the heir, the executor of the last will of man? After all, we will all die in a moment, if not from a virus, then from thirst, starvation, fire or flood. Dogs, cats and all animals with us? What about the plants that we care for, water and fertilize, recently sitting at home all the time? Without the hand of a human, they will not have access to water or fertilizer. They will wither and dry for sure after a short time. But what if they could evolve fast enough to do without us? This is my greatest dream and the last will to pre-apocalyptic!
The title of the exhibition Only Flowers Will Survive is a paraphrase of Jim Jarmusch’s famous existential drama Only Lovers Will Survive. The vision of the absurd reality that appears at the exhibition shows human inertia and lack of agency. It is a pessimistic delving into the “climate depression” in an atmosphere of memes and videos with funny dogs. We cut down the forests, but at the same time, while sitting locked in quarantine, we plant and care for potted plants.
The exhibition is an attempt to settle accounts with the growing state of anxiety, fear and disinformation caused by the current situation in the world. We have been hearing about the impending apocalypse for a long time. We live in a destabilized world; climate catastrophe, Covid-19 pandemic, economic crisis, wars and international conflicts closer to our country, increasing internal ideological divisions. All this only confirms us that the end of the world is already happening, and is not yet in full swing. We are already tired of it, we are already bored. You can get used to everything, adapt to everything. We try to save a hopeless situation, we extinguish the fire with water guns, often having a good time at the same time.
There is an atmosphere of absurdity and merry madness at the exhibition. What else for us, average people, without any influence on the world?
The whole idea of ​​the exhibition, which is based on a complete absurdity, is a reference to the times of chaos and overinformation.

/

Przebywając zamkniętym na kwarantannie, popadając w paranoję, mierząc co chwilę temperaturę, czytając wiadomości ze świata o kolejnych kryzysach, katastrofach, snując wizję końca świata, śmierci, postanowiłem spisać testament. Kto jednak będzie spadkobiercą, wykonawcą ostatniej woli człowieka? Przecież wszyscy za chwile zginiemy, jeśli nie przez wirusa, to z pragnienia, głodu, w pożarze lub powodzi. Razem z nami psy, koty i wszystkie zwierzęta? Co z roślinami, o które dbamy, podlewamy, nawozimy, siedząc ostatnio non stop w domach? Bez ręki człowieka, nie będą miały dostępu do wody, nawozu. Zwiędną i uschną na pewno po krótkim czasie. Co by się jednak stało, gdyby zdążyły ewoluować na tyle szybko, aby poradziły sobie bez nas? Jest to moje największe marzenie i ostatnia przed apokaliptyczna wola!
Tytuł wystawy Tylko kwiaty przeżyją jest parafrazą słynnego dramatu egzystencjonalnego Jima Jarmuscha Tylko kochankowie przeżyją. Wizja absurdalnej rzeczywistości jawiąca się na wystawie ukazuje bezwład, brak sprawczości człowieka. To pesymistyczne zagłębianie się w „depresji klimatycznej” w atmosferze memów i filmików ze śmiesznymi pieskami. Wycinamy lasy ,ale jednocześnie siedząc zamknięci na kwarantannie, sadzimy i pielęgnujemy rośliny doniczkowe. 
Wystawa jest próbą rozliczenia się z narastającym stanem niepokoju, strachu, dezinformacji, spowodowanym obecną sytuacją na świecie. Od dawna słyszymy o nadchodzącej apokalipsie. Żyjemy w zdestabilizowanym świecie; katastrofa klimatyczna, pandemia Covid-19, kryzys ekonomiczny, wojny i konflikty międzynarodowe coraz bliżej naszego kraju, coraz większe wewnętrzne podziały ideologiczne. To wszystko tylko utwierdza nas, że koniec świata już się dzieje, a jeszcze się na dobre nie rozkręcił. Już jesteśmy tym zmęczeni, już nam się nudzi. Do wszystkiego można się przyzwyczaić, przystosować. Podejmujemy próby ratowania beznadziejnej sytuacji, gasimy pożar pistoletami na wodę, często świetnie się przy tym bawiąc. 
Na wystawie panuje atmosfera absurdu, wesołego szaleństwa. Co innego nam, przeciętnym ludziom bez żadnego wpływu na świat pozostaje?
Cała idea wystawy opierająca się na kompletnym absurdzie jest odniesieniem do czasów chaosu i nadinformacji.